Klan dzikich wojowniczych kotów, a może po prostu kolejna historia na miarę Pottera? ~ Ucieczka w dzicz - Erin Hunter

Witam was na moim zaksiążkowanym fragmencie internetu!

Dziś przygotowałam dla was (myślę, że) baaardzo kontrowersyjną recenzję. Pod lupę biorę tom pierwszy"Wojowników" czyli "Ucieczka w dzicz". Spodobał mi się, chcę więcej? A może to moje ogroomne rozczarowanie i już nie sięgnę po tę książkę? Przekonajcie się czytając moją recenzję i nie zapomnijcie zostawić swojej opinii w komentarzu :D

Informacje podstawowe:

Autor: Erin Hunter

Tytuł: Ucieczka w dzicz
Wydawnictwo: Nowa Baśń
Seria: Wojownicy
Spis tomów: Wojownicy
Tom: 1
Ekranizacja: NIE

Opis książki:

Od wieków cztery klany wojowniczych kotów dzieliły las według praw ustanowionych przez przodków. Jednak jeden z nich odrzucił odwieczny porządek, stwarzając zagrożenie dla pozostałych.

Bezwzględne koty z Klanu Cienia otaczają siedlisko walecznych, choć mniej licznych kotów z Klanu Pioruna. Błękitna Gwiazda, ich przywódczyni, i jej dumni wojownicy – Lwie Serce i Tygrysi Pazur – nie poddadzą się bez walki, zdecydowani bronić za wszelką cenę swoich pobratymców i młodych.

Gdy sytuacja wydaje się beznadziejna, w lesie pojawia się zwyczajny, domowy kot, o którym mówiło proroctwo i który odmieni losy tych ziem.

źródło opisu: Wydawnictwo Nowa Baśń, 2015

Wybrane cytaty:

"- Nawet gdybym był urodzonym wojownikiem, też czułabyś się upokorzona - warknął. - Gdyby opiekował się tobą ważny kot z twojego własnego klanu, wstydziłabyś się tak samo jak teraz, kiedy ma się o ciebie troszczyć wychowanek Dwunożnych, który pokonał cię w walce. - [...] - Upokarzające jest dla ciebie to, że zależysz od kogoś innego!"

"[spoiler]
- W porządku - [spoiler] - Wciąż tu jestem. Straciłam życie, ale jeszcze nie dziewiąte."

Co sądzę ja?

To, że przeczytałam tę książkę było czymś zupełnie niespodziewanym, nawet dla mnie. Kiedy Erin Hunter wypuszczała pierwszy tom swojej serii "Wojownicy" ja nie byłam tą serią kompletnie zainteresowana. Nie czułam pociągu do tej historii. Jednak po roku leżenia tej książki na mojej półce (świąteczny prezent) stwierdziłam, że czas wreszcie ją odkurzyć i przeczytać. Nie miałam dużych oczekiwań, ale o tym za chwilę...

Bohaterowie: W "Ucieczce w dzicz" mamy ogromny przekrój zupełnie nijakich bohaterów. Od razu widać, że autorka postawiła na akcję (chociaż nie, nawet na to nie...) a nie na osobowość. Bohaterowie są ledwo co zarysowani i tak nudno nakreśleni, że tam nie było kogo polubić, komu kibicować. Moim zdaniem pani Hunter postawiła w tej kwestii raczej na ilość, nie jakość. Przyznaję, że stworzyła wiele osobowości, ale to jest jeden z problemów tej książki. Było ich zbyt dużo jak na początek i gubiłam się. Do około setnej strony nie byłam pewna kto jest głównym bohaterem, nie mówiąc już o reszcie beznamiętnego tła.

Świat wykreowany: Jest zdecydowanie zbyt dużo nowych nazw jak na początek. Plusem jest spis większości bohaterów na początku książki, ale po pierwsze to zasługa wydania, a nie samej autorki, po drugie ten spis jest tak nikły, że po przeczytaniu ja dalej nie wiem kto, jest kim.
Co do struktury na jakiej świat kocurów się opiera, to... kolejny nie wypał. Te klany, które są równie nijakie co ich członkowie. Ja nie mam pytań. Autorka postawiła na tak nudne i nieciekawe opisy np. walk, które dłużą się i dłużą w nieskończoność. Przyznaję się, że zirytowana kolejną godzina ślęczenia nad tą historią, ominęłam stronę czy dwie. No, ale co ja poradzę, że bym usnęła z nudów przy lekturze.

Historia: No i tutaj dochodzimy do kolejnego problemu tej książki. W sumie to znalazłam tylko trzy plusy i żaden nie jest związany fabułą. Zostajemy od razu wrzuceni w sam środek akcji (choć nie pędzi ona na łeb, na szyję, a wręcz przeciwnie), nie wiedząc nic. Ale żeby chociaż ten początek intrygował, a tu nie. Gdybym nie postanowiła sobie, że nie mogę zacząć nowej książki zanim nie skończę tej, to pewnie bym jej nie skończyła.
To co mnie razi w tej historii to brak przeszkód. Znaczy dobra, jest tam jakiś wątek wojenny, ale i tak wiadomo jak to się skończy. Bardziej chodzi mi o głównego bohatera. Nasz drubniutki i łagodny kociak domowy nagle wkracza do bandy dzikich kocurów i co? I jest najlepszy! Tak o, po prostu przewyższa umiejętnościami tresowane od maleńkości koty. No ja przepraszam, ale moim zdaniem to już za duża przesada. Może jestem zbyt czepliwa, wredna, ale takie jest moje zdanie.

Emocje: Książka powinna wywoływać emocje, prawda? Dobre książki (dla mnie to m.in. "Dary Anioła", "Diabelskie Maszyny", "Plaga Samobójców"), albo nawet i te, jak dla mnie, okropne (- m.in. "Zanim się pojawiłeś") wywołują emocje. Co prawda skrajne, ale zawsze jakieś wywołują. A tutaj nic. Bezpłciowi bohaterowie, bezpłciowa historia i wreszcie, BEZPŁCIOWE ODCZUCIA.

Ostatnie słowa na dziś: Naprawdę nie mam nic więcej do dodania. Po prostu nie wiem co mogę jeszcze napisać, aby bardziej nie narazić się fanom tej serii :D No właśnie fani. Tak przeglądając Lubimyczytać.pl natknęłam się na mnóstwo pozytywnych opinii byłam szczerze zaskoczona. W sensie nie mam nic do ludzi, którym podoba się ta seria. Natomiast zaszokowała mnie średnia ocen na lubimyczytać, bo wynosi ona 8/10, gdzie ja dałam tej książce maksymalnie 4!
Nie mam pojęcia komu mogę polecić tę książkę, chyba tylko dzieciom, no może nastolatkom do max. 12 lat. Okładka głosi, że to jest równie dobre co "Harry Potter" i mogę się nawet pod tym podpisać, gdy tylko zamienimy słowo "dobre" na "bardzo przeciętne" lub "słabe".
I tym akcentem kończę moją recenzję, bo nie dość, że naraziłam się fanom "Wojowników" to jeszcze "zatwardziałym Potterhead"! :D

Koniecznie dajcie znać czy czytaliście i czy wam się podobała, a może macie w planach po nią sięgnąć? Sekcja komentarzy jest dla was!
Ps. Pamiętajcie, że to jest tylko moja opinia i bardzo szanuję waszą. Proszę i was o uszanowanie mojej.

To by było na tyle, trzymajcie się i cześć!