"Świat łamie każdego i potem niektórzy są jeszcze mocniejsi w miejscach złamania" ~ Wszystkie jasne miejsca - Jennifer Niven

Witam was na moim zaksiążkowanym fragmencie internetu!

Dziś przygotowałam dla was recenzję ostatnio bardzo popularnej książki. Odnoszę wrażenie, że ta książka nawet wzburzyła świat książkoholików. Stało się tak za sprawą tematyki, która wciąż uznana jest za dość kontrowersyjny temat. 

Jeżeli odrzucają was tematy: depresji, choroby psychiczne oraz samobójstwa, to możecie pominąć ten wpis. Jeżeli jednak udało mi się was zaciekawić to koniecznie czytajcie dalej moje wypociny :D

Informacje ogólne:

Tytuł: Wszystkie jasne miejsca

Autor: Jennifer Niven

Wydawnictwo: Bukowy Las

Liczba stron: 424

 Opis książki:

Odważna opowieść o miłości, przeżywaniu życia i dwojgu młodych ludzi, którzy znajdują siebie nawzajem, gdy stoją na skraju przepaści.
Theodore jest zafascynowany śmiercią. Codziennie rozmyśla nad sposobami, w jakie mógłby pozbawić się życia, a jednocześnie nieustannie szuka – znajdując – czegoś, co pozwoliłoby mu pozostać na tym świecie. Violet żyje przyszłością i odlicza dni do zakończenia szkoły. Marzy o ucieczce od małego miasteczka w Indianie i niemijającej rozpaczy po śmierci siostry.
Kiedy Finch i Violet spotykają się na szczycie szkolnej wieży – sześć pięter nad ziemią – nie do końca wiadomo, kto komu ratuje życie. A gdy ta zaskakująca para zaczyna pracować razem nad projektem geograficznym, by odkryć „cuda” Indiany, ruszają – jak to określa Finch – tam, gdzie poprowadzi ich droga: w miejsca maleńkie, dziwaczne, piękne, brzydkie i zaskakujące. Zupełnie jak życie.
Wkrótce tylko przy Violet Finch może być sobą – śmiałym, zabawnym chłopakiem, który, jak się okazuje, wcale nie jest takim wariatem, za jakiego go uważają. I tylko przy Finchu Violet zapomina o odliczaniu dni, a zaczyna je przeżywać. Jednak w miarę jak świat Violet się rozrasta, świat Fincha zaczyna się gwałtownie kurczyć.

źródło opisu: http://bukowylas.pl/ksiazki/wszystkie-jasne-miejsca

Wybrane cytaty:

"Byłaś pod każdym względem wszystkim, czym można być. [...] Gdyby ktokolwiek mógł mnie uratować, byłabyś to Ty."

 "Pisanie jest tak trudne, że pisarze, przeżywszy swoje piekło na ziemi, unikną wszelkiej kary po śmierci."

"Uwaga na później: zanim postanowisz odebrać sobie życie, nie zapomnij skorzystać z toalety."

Co sądzę ja?

Nie ukrywam, że właśnie skończyłam czytać Wszystkie jasne miejsca i mam w głowie bałagan. Z jednej strony w mojej głowie kotłuje się tysiące myśli, ale kiedy próbuję zebrać je w logiczną całość, wysnuć swoją opinię o tej książce to nagle jedna wielka cisza i nie wiem co myśleć.

Bohaterowie: Ja z jednotomówkami, zwłaszcza tak krótkimi mam problem. Mianowicie takie książki czytam szybko i nie mam tyle czasu, aby zżyć się z bohaterami. Jednak doceniam, że w książce nie ma zakłamań. Nie ma tak, że każdy bohater, jest denerwujący, albo wszyscy są super zdrowi, tylko na przykład ciut nieśmiali. Napotykamy tutaj różnych bohaterów co tylko nadaje prawdziwości tej historii. Przy okazji bardzo podobały mi się obrazy domu, rodziny obojga głównych bohaterów. Cudownie, że ktoś nie wstydzi się pokazać tak odmiennych sytuacji.

Historia: W historii jestem zakochana, ale nie ukrywam wiedziałam, że to musi być przynajmniej spoko, bo jest tam temat samobójstw, o których ja kocham czytać. Jednak to co dostałam w tej książce było więcej, dużo więcej niż spoko. Historia jest poprowadzona idealnie i zakończenie jest cudowne. Nie chcę wam nic spoilerować, ale jest inne i je uwielbiam. Jeśli podobało wam się zakończenie Eleonora&Park to musicie przeczytać Wszystkie jasne miejsca i to teraz, natychmiast!

Emocje: To tej temat rzeka. Powiem szczerze (zresztą jak zawsze), zdarzyło mi się przy samej historii pociągnąć parę razy nosem, natomiast notatka od autorki rozwaliła system. Nie wyobrażam sobie lepszej osoby do napisania tej książki. Podziwiam tę autorkę za to otwarcie przed czytelnikiem i od razu przymknęłam oko na to, że Wszystkie jasne miejsca (a zwłaszcza pewien element podróży, poszukiwań itp.) nieco przypominał mi Papierowe Miasta. W sumie podobała mi się ta powieść Greena, ale historia pani Niven bardziej przypadła mi do gustu.

Emocji, które towarzyszyły mi przy czytanie nie da się łatwo zdefiniować, Było słodko i było gorzko. Było zabawnie i było depresyjnie. W ogólnym rozrachunku jednak książki nie przytłacza i po takiej historii, aż nabrałam ochoty na życie pełną piersią. Unikanie granic, tak jak Finch i po prostu spróbowanie w życiu wszystkiego. NAPRAWDĘ POLECAM!

Podsumowując: Co tu dużo mówić po prostu książkę z całego serduszka wam polecam. Polecam jeśli oczywiście lubicie takie historie (wiadomo).

Koniecznie dajcie znać czy czytaliście i czy wam się podobała, a może macie w planach po nią sięgnąć? Sekcja komentarzy jest dla was!

To by było na tyle, trzymajcie się i cześć!